De overtuiging ‘ik ben niet goed genoeg’ los je zo op!

Als dreumes ben je zwak, behoeftig en machteloos. Met bescherming, aandacht en juiste (op)voeding van je ouders groei je op tot iets moois.  Als dank voor deze liefdevolle erkenning trakteer je hen op grote, stralende ogen en een brede glimlach. Onbewust wordt een ingrijpend zaadje geplant: ‘voor wat, hoort wat’.

Vanaf een jaar of twee merk je dat jouw gedrag goedkeurende blikken en aanmoedigende, lieve woordjes oplevert: als je netjes je bord leeg eet, op eigen beentjes leert staan en dankjewel zegt als je iets krijgt, op tijd naar bed gaat en je voldoendes op je rapport laat zien. Papa of mama reageert met afkeuring, als je de afstandsbediening sloopt, je zusje op de grond smijt of naast de pot piest. En ook als je vloekt, lui op de bank ligt, een vlek op je kleding maakt, voor je beurt praat… Dan dreigt er wat. Het is het begin van een levenslange training in lof oogsten en afwijzing voorkomen.

Het voldoen aan voorwaarden uit je omgeving is aanvankelijk genetisch bepaald. Het vergroot de kans op noodzakelijke zorg, opdat je in leven blijft. Angst voor afwijzing is daardoor eigenlijk een soort doodsangst. Het voedt de levenslange en diep ingesleten overtuiging dat je in essentie niet goed genoeg bent. De hunkering naar liefde en erkenning is onverzadigbaar. Het is de motor achter ‘jezelf te presenteren, zoals het hoort’.

Je wijst jezelf af, om wie je bent. Dat maakt je kwetsbaar voor verwachtingen uit je omgeving. In de pubertijd moet je cool en sexy zijn, wil je bij een bepaalde groep horen en hou je angstvallig in de gaten hoe hoog je broekspijpen moeten zijn. Als volwassene doe je nog steeds veel moeite, om de stempel ‘succesvol’ te krijgen:  je moet carrière maken, een leuke baan hebben, een strak lichaam trainen, schattige kindjes krijgen, over je gevoelens durven praten en vooral vol zelfvertrouwen de wereld toelachen. Kijk maar op Instagram!

Krampachtig probeer je aan de verwachtingen van anderen te voldoen. Hieronder ligt eenzelfde verslavingsmechanisme als bij roken, alcohol, seks, gamen, eten … Het gevoel dat je niet goed genoeg bent, verdoof je met bepaalde middelen en acties. Je probeert daardoor de aandacht naar buiten gericht te houden, waardoor je aan je gevoel van minderwaardigheid voorbij kan gaan. Zoals bij elke verdoving, raakt ook dit hulpmiddel uitgewerkt en moet je steeds harder je best doen om in de smaak te vallen. Met afnemend succes!

Vlucht niet langer voor jezelf en doorbreek deze vicieuze cirkel. Kom je kinderlijke gevoelens van behoeftigheid en afhankelijkheid onder ogen. Het erkennen en volledig ervaren van je gevoelens is een wezenlijke stap naar wie je inmiddels bent: een volwassen persoon met bijbehorende verantwoordelijkheden. Doordat je voortaan eenduidig en zelfbewust optreedt, ben je niet langer de speelbal van je omgeving. En laat dat nou juist de houding zijn waar anderen jou om gaan respecteren. Het is jouw bevrijding van de overtuiging niet goed genoeg te zijn. Presenteer jezelf, zoals je écht bent!