Ga jij voor een heilig vuur of blijf jij een waakvlammetje?
Ik was in Amerika voor een 5-daagse communicatietraining. Ik hield een presentatie in het Nederlands, om de impact van non-verbaal gedrag te toetsen. Het internationale gezelschap verstond geen woord van wat ik zei.
Enthousiast vertel ik over mijn passie om ondernemers te helpen bij het geven van een succesvolle presentatie. Ik bespreek mijn frustraties over de belemmerende vragen van mijn cursisten: ben ik wel interessant genoeg, wie zit er nou op mij te wachten en wat als ik het niet meer weet … Vol ontroering schets ik de gedaantewisselingen die zij tijdens onze presentatietraining doormaken. Ik toon mijn blijdschap en dankbaarheid over hoe ze aan het eind van de dag met plezier en vol overtuiging hun doelgroep aanspreken. Ook vertel ik over mijn vroegere angst, om in een ‘vreemd’ gezelschap m’n mond open te doen. Met een neerwaartse stembuiging rond ik mijn verhaal af. Spontaan volgt er een hartelijk applaus …
Hoe je iets zegt is belangrijker dan wat je zegt
De oefening maakte duidelijk dat de inhoud ondergeschikt was aan mijn succes. Ik was verrast door hun feedback: van begin tot het eind geboeid, een inspirerend en geloofwaardig verhaal, met jou wil ik zakendoen … Zonder dat ze één woord verstonden van wat ik zei. Het was voor mij de grootste eyeopener van de training.
De hartstocht waarmee je een verhaal vertelt, blijkt de brandstof voor een vlammend betoog. Het wekt vertrouwen en maakt je optreden geloofwaardig en onweerstaanbaar.
Informeren zonder inspireren is als champagne zonder prik …
Veel mensen blijven bij het vertellen over hun product of dienst in hun hoofd zitten. Het houdt de informatieoverdracht oppervlakkig en onpersoonlijk en maakt geen indruk. Zonder persoonlijke link kun je niet inspireren.
Als voedingscoach vertel je hoe een aangepast voedingspatroon je uithoudingsvermogen versterkt, als teammanager leg je uit dat de introductie van een nieuw informatiseringsysteem noodzakelijk is. En als beleggingsadviseur wijs je klanten op kansen in een onzekere financiële wereld.
Interessante onderwerpen, maar (nog) niet boeiend.
Mijn presentatie in Amerika liet zien dat een succesvol optreden vooral om inspireren draait. Het waren mijn emoties die het non-verbale verschil maakten.
Mijn lichaamshouding, gezichtsuitdrukking, stemgebruik en oogcontact ondersteunden op een natuurlijke wijze mijn optreden.
Een vlammend betoog vraagt om een heilig vuur
De voedingscoach kan vertellen hoe hij zelf door gezonder te eten een halve marathon kon lopen. Als teammanager zeg je dat je in eerste instantie ook schrok van het zoveelste nieuwe computerprogramma, net nu je vertrouwd raakte met het huidige systeem. En de beleggingsadviseur doet er goed aan, als hij zich oprecht kwaad maakt over de ontbrekende integriteit bij een deel van de financiële sector.
Heb ik je voldoende geïnspireerd om je waakvlam tot een heilig vuur aan te wakkeren ?
Dan daag ik je uit om onderstaande vragen te beantwoorden:
- Op welke persoonlijke wijze ben jij bij het onderwerp betrokken?
- Wat inspireert, emotioneert of motiveert jou het meest in het verhaal?
- Wat drijft jou om dit te presenteren en om hier aandacht voor te vragen?
‘gesproken woord op afstand..’, grappig gezegd.
Ook ik vind het onterecht dat telefonisch contact als ouderwets en achterhaal wordt afgedaan.
Met gesproken taal geef je zoveel meer persoonlijke informatie dan bij geschreven taal en kan zoveel meer teweeg brengen. De inhoud + stemgeluid blijft heel waardevol, aantrekkelijk en onmisbaar.
Persoonlijke betrokkenheid, Zelf ben ik werkzaam in de telecommunicatie, gesproken woord op afstand.
Betrokkenheid: Ik kan mij niet voorstellen dat mensen dit minder belangrijk vinden door de komst van alle vormen van multimedia, Ooit een keer te horen gekregen Every missed Call is a missed order, de enige Engelse zin van de president-directeur Siemens.
Het inspireert mij dit te verkondigen bij mijn relaties,vandaar uit denken.
wat mij drijft als “ouderwetse” telefoonboer is dat telefonische bereikbaarheid nog steeds het snelst is. Soms vergelijk ik multimedia nog steeds met de ouderwetse postzegel. Met verzonden mail of chat etc. blijf je afhankelijk van het feit , Wanneer gaat men reageren. telfonisch is direct, soms confronterend maar het zij zo.
Je intro is herkenbaar. Enige tijd terug deed ik een oefening waarin we met elkaar in een niet bestaande taal spraken. Het was ontzettend leuk om te ervaren dat er instemmend geknikt werd en dat we op elkaar reageerden zonder dat we van elkaar wisten wat we nu eigenlijk aan het vertellen waren. Mijn inspiratie haal ik uit mijn cliënten, die (net als ik) steeds meer vertrouwen op wat ze allemaal in zich hebben. En dat is soms ongelofelijk veel. En als dat naar buiten komt, …. nou berg je dan maar 🙂 Wat mij drijft om hier aandacht voor te vragen? Goeie vraag. Het heeft met heel veel te maken. Ik eens kijken of ik dat voor mezelf wat duidelijker kan formuleren. Bedankt!
Mooi hè Karin, dat we voor onderlinge verbinding de betekenis van woorden kunnen ontstijgen.
Volgens mij krijg je van je clienten terug wat hen geeft: als jij vertrouwen toont in al het moois wat jij bezit, dan lijkt het wel een uitnodiging aan de ander om je voorbeeld te volgen.
Ik kwam er pas achter dat frustratie één van mijn grootste drijfveren is. Ik kan me nogal eens (functioneel) boos maken als ik zie hoe anderen zich onnodig klein houden.