HOERA, … ik ben niet goed genoeg

Succesvolle mensen falen vaker, leren hiervan en delen dat graag met anderen. Het blijkt het uitgangspunt voor een succesvolle presentatie.

Wie niet in staat is een fout te maken, is tot niets in staat

Fouten maken is menselijk. We laten allemaal steekjes vallen of begaan af en toe een fikse blunder. Uit schaamte of angst voor negatieve gevolgen schieten we vaak onnodig in een kramp.
Angstvallig houden we onze missers binnenskamers, proberen problemen intern op te lossen en spelen naar buiten toe geforceerd mooi weer.
Als je op de oude voet verder gaat, gaat er een prachtige kans op persoonlijke groei aan je voorbij en mis je een productieve relatie met je doelgroep.

Een ondernemer besluit op een bepaald moment al zijn blunders te verzamelen die hij bij het geven van presentaties beging. Hij schrijft daar openhartig over in zijn wekelijkse blog en deelt zijn levenslessen op verschillende fora. Het blijkt een schot in de roos. Hij krijgt het imago van een stoere, transparante ondernemer. Door zijn kwetsbare houding wekt hij vertrouwen, is hij geloofwaardig en populair onder zijn volgers.

Het publiek beoordeelt je nooit op de fouten die je maakt, maar altijd op de manier hoe je hiermee omgaat

Wees transparant en openhartig en deel je twijfels en misstappen met de buitenwereld. Het maakt je menselijk, sympathiek en biedt een stevige basis voor een gezonde samenwerking.

Mensen vertellen mij vaak dat ze van de spanning af willen, die ze tijdens het geven van een presentatie ervaren. Voor een adequaat menselijk functioneren hebben we spanning nodig. Zonder spierspanning hebben we slappe spieren en vallen we om. Zonder spanning kunnen we ook niet nadenken of onze aandacht ergens op richten.
Succesvol presenteren vraagt ook een gezonde dosis spanning. Het houdt je alert en laat zien dat je betrokken bent bij wat je vertelt. Ook hartstocht of enthousiasme is een vorm van spanning. Het gaat om de juiste hoeveelheid en soort spanning. Het mag je niet belemmeren, maar moet je in een vermogende stemming houden.

Veel mensen zijn sympathieker door hun fouten dan door hun deugden

Het publiek toont begrip als je tekenen van natuurlijke spanning vertoont: een droge mond, trillende hand of rode vlekken in de hals. Het publiek herkent dat, voelt empathie en dat versterkt de band met jou.

Velen denken dat ze alles over het gepresenteerde onderwerp moeten weten en dat ze elke vraag moeten kunnen beantwoorden. Het is niet de bedoeling dat jij over een bepaald onderwerp meer weet dan het publiek, maar dat je met jouw zienswijze je doelgroep verder helpt. Ga ervan uit dat het publiek andere visies heeft dan jij en soms meer kennis bezit dan jij. De waardering voor jou neemt toe, als je hier tijdens je presentatie gebruik van maakt.

Leg de lat te hoog en je gaat er altijd onderdoor

Niet iedereen zul je met je presentatie kunnen boeien. Sommigen zijn verplicht aanwezig of door anderen overgehaald om mee te komen. Ook kan iemands gemoedstoestand voor afleiding zorgen: ziekte, vermoeidheid, dreigend ontslag, overleden hond…

Sta jezelf toe om tekst te vergeten. Het publiek onthoudt maar een fractie van wat jij vertelt. Sterker nog: als ze na afloop je kernboodschap nog weten, mag je blij zijn. Als je achteraf beseft een deel van de tekst niet verteld te hebben, dan is dat doorgaans niet het meest interessante deel. Onmisbare punten kun je altijd achteraf als hand-out uitdelen of per mail sturen.

Mensen keren nooit bij je terug om de informatie die gaf, maar altijd om het gevoel waarmee ze afscheid van je namen

Streven naar perfectie werkt verlammend. Stel een authentieke relatie met je publiek centraal, waar ruimte is voor struikelen, iets omstoten, niet op een woord kunnen komen…
Uit het hoofd geleerde presentaties met gladde verhalen en ingestudeerde grapjes roepen weerstand op. Mensen gaan graag met echte mensen om. Het is niet voor niets dat we vierkant achter ons motto staan: van presenteren zoals-het-hoort, … naar presenteren zoals-je-bent!

2 antwoorden
  1. Joey Teekamp
    Joey Teekamp zegt:

    “Fouten maken is menselijk. We laten allemaal steekjes vallen of begaan af en toe een fikse blunder. Uit schaamte of angst voor negatieve gevolgen schieten we vaak onnodig in een kramp.”

    Die kramp waar ik persoonlijk in schiet na het maken van een fout, uit ik niet naar buiten maar naar mezelf. Jezelf (onnodig?) hard straffen na een fout op het moment dat je weer in de auto zit, of thuis bent, is een van mijn grote valkuilen. Het besef dat dit straffen niet nodig is, is er. Nu de verandering van gedrag nog…

    Beantwoorden
    • Coen Lievaart
      Coen Lievaart zegt:

      Het begint inderdaad met het doorzien van je valkuilen Joey. Uit ervaring weet ik dat het herstellen van ongewenst gedrag (jezelf straffen) je dichter bij het punt brengt waar je het kunt voorkomen. Bedankt voor het delen 🙂

      Beantwoorden

Plaats een Reactie

Meepraten?
Draag gerust bij!

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.