Waarom emoties je beste vrienden zijn

Hééé … klootzak, kun je niet uitkijkuh … hebbie stront in je ogen? Het is een willekeurige uitspraak van een weggebruiker. Niet van mij natuurlijk… Ik ben de rust zelve.

Oké, ik geef ’t toe: ik reageer ook weleens emotioneel. Laatst bakte ik een boerenzuurdesembrood, dat ik te lang aan haar lot overliet. Met als resultaat: een brood dat eruitzag als een zwartgeblakerde stoeptegel. Na enkele stevige vloeken verviel ik in kinderlijk zelfbeklag: ‘Waarom moet mij dit nou overkomen; ik kan ook niks!

Emoties kunnen ons overvallen en pakken soms heftig uit. Het zijn krachtige signalen die aangeven hoe je er voorstaat en wat je mogelijk te doen staat. Deze alarmbellen hebben het beste met je voor en kunnen heel zinnige dingen over je functioneren vertellen. Kies je voor een gevecht met je emoties, dan vecht je eigenlijk tegen goede vrienden.

Je leven verrijk je niet door je te bevrijden van emoties. Wel door vrij met emoties om te gaan. (André Lascaris)

Tijdens presentaties zie ik vaak dat mensen graag hun emoties de baas willen blijven. Natuurlijk vertellen we het liefst met groot gemak en met veel plezier een verhaal voor een publiek dat enthousiast huiswaarts keert. Als je hiernaar streeft staat dat op gespannen voet met een natuurlijk verloop. Streven, vasthouden of onderdrukken zijn acties, waardoor emoties tegen je keren.

Veel mensen willen een goed gevoel vasthouden. Dat werkt als het vasthouden van een stuk zeep. Hoe harder je knijpt, hoe sneller het je ontglipt. Vasthouden betekent kwijtraken.

Natuurlijk presenteren doe je niet door inspanning, maar door het loslaten van de inspanning.

Naast het willen vasthouden van fijne gevoelens, willen we nare gevoelens graag onderdrukken. Vergelijk het met een bal die je onder water houdt. Hoe dieper je de bal onder water drukt, hoe meer weerstand je voelt. Op een onbewaakt ogenblik schiet de bal altijd weer omhoog. Onderdrukken van emoties is versterkt terugkrijgen.

Heel af en toe schrik ik nog weleens zwetend wakker. Ik droom dan over mijn eerste traumatische presentatie voor een voltallige directie van een groot bedrijf. Ik zie indrukwekkende blauwe pakken, strak geknoopte stropdassen met bijbehorende kritische blikken. Hierdoor voel ik me als een klein schooljochie dat zich bij de bovenmeester moet melden. Met knikkende knieën, een uitgedroogde mond en verwijde pupillen wil ik het liefst in rook opgaan.

Aanvaarding van wat je niet bent, maakt ruimte voor wie je écht bent

Net als echte vrienden hou ik emoties niet buiten de deur. Ik laat ze tegenwoordig liefdevol binnen. Met oprechte belangstelling luister ik naar wat ze mij te vertellen hebben. Het leidt vaak tot verrassende en pijnlijke inzichten. Zo symboliseerde de eerder genoemde angstaanjagende blauwe pakken mijn diep ingesleten overtuiging dat ik weinig voorstel en dat ik elk moment door de mand kan vallen.

En vergeet het overwinnen van je emotionele blokkades niet met anderen te delen. Je kwetsbare houding versterkt je autoriteit en draag bij aan een veilige omgeving, waar een ander meer zichzelf durft te zijn. En dat is misschien wel het mooiste geschenk dat jij je publiek kunt schenken. Geheel op natuurlijke basis.