Waarom stiltes tijdens je presentatie veelzeggend zijn

Je kent ze vast wel: mensen die, gedreven door eigenbelang, je vermoeien met een stortvloed aan woorden. Die zich verliezen in saaie details over een dreigende fusie, je vervelen met technische specificaties van de nieuwste elektrische auto’s of enthousiast allerlei oplossingen aanbieden voor problemen die je (nog) niet hebt.

Soms is het geldingsdrang om hun dure investering in opgedane kennis te ventileren, grenzeloze egotripperij, of camouflage voor ‘enge’ stiltes.
Tijdens presentatietrainingen noemen we het ongepaste geluidsbarrières, die verbinding met het publiek in de weg staan. Het is nietszeggende verbale diarree, waarbij je geen rekening houdt met de behoeftes en belangen van je doelgroep.

We leven in een door assertieve mensen gedomineerde (westerse) wereld, waardoor we geloven dat we alleen met een assertieve, dynamische en uitgesproken houding aandacht krijgen en succes boeken.

Niet zo gek dat we in onze cultuur denken dat presenteren vooral praten inhoudt. Het tegendeel blijkt waar: het zijn vooral de momenten van stilte, die de grootste impact hebben.

Communiceren begint met stilte

Je presenteert jezelf, nog voordat je één woord spreekt. Vanaf het moment dat mensen je zien, ben je in beeld en maak je een bepaalde indruk.
Je lichaamshouding, gezichtsuitdrukking en het soort oogcontact zijn van grote invloed op hoe jij op anderen overkomt. Met name hoe jij je voelt (angstig, verwachtingsvol, vermoeid, blij, onrustig …) is van invloed op hoe anderen jou beleven.

Vaak ontbreekt het aan gezonde motivatie en worstel je met belemmerende gedachten als: Ben ik wel interessant genoeg?, Is het publiek te slim voor mij?, Als ik maar geen black-out krijg, Was ik er maar nooit aan begonnen…
Check dus aan het begin van je presentatie hoe je je voelt. Sta je te popelen om het publiek met je presentatie verder te helpen, dan is je houding energiek en inspirerend.

Je maakt alleen een punt, als je die durft te zetten

Tijdens je presentatie zet je achter elke zin een punt (stembuiging naar beneden), gevolgd door een gepaste stilte. Dit is voor jou een belangrijk rustpunt en geeft je publiek de gelegenheid om de impact van je boodschap te ervaren. Hoe groter de impact, hoe langer de rustpauzes. Stiltes zijn veelzeggend en versterken de band met je publiek. Als je in je verhaal zit, gaat dit overigens geheel vanzelf.

Veel mensen zijn na het uitspreken van het laatste woord van hun presentatie opgelucht. Instinctief kijken ze dan weg of keren het publiek de rug toe. Zo verbreek je vroegtijdig de band met je publiek.

Het slot is een kostbaar moment, waar de invloed van je optreden een climax kan bereiken. Laat je publiek dus niet in de kou staan en blijf na afloop met een open houding en met ontspannen oogcontact in verbinding met je publiek. De impact van je optreden resoneert door, waardoor de intentie van je boodschap zich bij het publiek verdiept.

Als je aan jezelf voorbij gaat, kom je nooit in verbinding met de ander

Stilte voedt saamhorigheid. Het is een vorm van intimiteit, die veel mensen door het opvullen van stiltes angstvallig buiten de deur houden. Stiltes vullen we dan op met woordjes als: ‘ja’, ‘begrijpt u’, ‘uhmm’, ‘eigenlijk’, ‘toch’, ‘zeg maar’, ‘in principe’.

Het is nooit de inhoud van je verhaal die bij mensen blijft hangen. Wat hen bijblijft, is met welk gevoel ze naar huis gaan. Dat bepaalt of ze naar je terugkeren.
En sinds ik op de Veluwe woon, weet ik dat stilte het mooiste is dat ik ooit heb gehoord :-).

Ik ben benieuwd wat stilte voor jou betekent en hoe jij die ervaart. Sta jij stiltes toe, of neig je ze met geluid op te vullen?