Ik heb eindelijk de moed om dit te delen…
Mijn zonnige humeur kan ineens omslaan in een wolkbreuk van verdriet. Dan verstijven mijn spieren en heb ik moeite met praten. Uit schaamte ving ik dit op met smoesjes, liet ik het praten aan de ander over, of trok ik me stilletjes terug.
Ik wil dit niet langer. Het is tijd voor een rigoureuze doorbraak. Met de angst dat anderen me zullen afwijzen, kom ik naar buiten met wat ik jarenlang verborgen hield: ‘Ik heb regelmatig depressieve buien’.
Vrijheid is eng, zolang ik me veilig waan in begrenzingen
Als kind kun je alleen overleven als je geliefd bent. Want dan krijg je voeding, een knuffel en bescherming. Daarom doen we alles om in de smaak te vallen. Met onze grote kijkers en innemende glimlach verleiden we onze omgeving tot liefdevolle zorg.
Ook ik ken de angst om niet geliefd te zijn. Bang dat mensen me niet zien, horen of waarderen. Hierdoor ontwikkelde ik me tot een geroutineerde pleaser.
Als puber was ik ook onzeker. Ik sprak mezelf moed in met kreten: ‘Coen, je kan het. Je verdient het. Je bent het waard’. Het leek aan dovenmansoren gericht. Het oppompen van mijn zelfbeeld viel me zwaarder en zwaarder…
Moed blijft, waar angst me wil laten vertrekken
Lang dacht ik dat moed gelijk stond aan brute kracht, waarmee ik mijn angsten moest bezweren. Rambo was voor mij het toonbeeld van moed. Een strijder zonder greintje angst, twijfel of onzekerheid. Nu zie ik in dat hij zijn littekens uit zijn oorlogsverleden overschreeuwt en zijn moed bestaat uit met testosteron gekweekte spiermassa. Hierdoor blijft hij veroordeeld tot het aanrichten van voorspelbare bloedbaden.
Net als Rambo, blijven veel mensen angstvallig weg bij hun ware gevoelens. Ze vinden afleiding in geweld, eten, klagen, behagen, feesten, sociale media… Ze presenteren zich, zoals ze denken dat het hoort. Op gepaste afstand van wie ze zijn.
Moed heeft geen relatie met vluchten of vechten. Moed heeft niets te maken met afwezigheid van angst. In tegendeel. Moed is aanwezig zijn bij wie jij bent. Inclusief je angst. En inclusief je kwetsbaarheid, twijfel, onzekerheid en alle andere onprettige gevoelens.
‘Het is eng en moeilijk om je kwetsbaar op te stellen, maar het is nog veel moeilijker om het niet te doen en jezelf af te vragen: Wat als ik het wél had geprobeerd?’ Het zijn woorden van Brené Brown uit haar boek ‘De kracht van kwetsbaarheid’.
Moed is jezelf presenteren… precies zoals je bent
Het was lange tijd mijn grootste obstakel: toegeven dat ik soms depressief ben, dat ik af zou wijken, buiten de boot zou vallen en afgewezen zou worden. Niet geliefd zou zijn.
Blijmoedig toon ik nu moed en geef ik toe aan mijn onzekerheid,
kwetsbaarheid, schaamte, schuld of twijfel. De eerste signalen uit mijn
omgeving zijn bemoedigend: waardering en vertrouwen. Dit leidt tot liefdevolle
verhoudingen. Ik merk dat ik van moed tonen blij word.
En als me de moed ontbreekt om toe te geven dat de moed me soms ontbreekt, dan
doe ik een stapje terug en geef ik dit gewoon toe :-).
Goeiemorgen!
Wat een mooi stuk, en wat inspirerend om te vanmorgen te lezen!
Eenmaal uitgesproken (en opgeschreven) lijkt het zo logisch om ‘t hardop te zeggen, maar wat doen we idd een moeite om het te verbergen.
Ik kijk toevallig op Netflix deze serie, The Mind, Explained. o.a. over angst. Super interessant!
https://www.netflix.com/nl/title/81098586
Veel liefs, Elyanne
Hardop zeggen wat ertoe doet maakt inderdaad het verschil. Het brengt de lading naar buiten en krijgt de ruimte die het verdient. Wat een bevrijding.
Dank voor je reactie en je link.
Lieve groet,
Coen
Dag Coen, Eerlijk gezegd had ik het beeld van jou van een psycholoog die weet hoe alles in elkaar steekt en het leven leefde dat hij zich heeft voorgesteld. Dat er ook een “andere kant” zou kunnen zijn, daar heb ik eigenlijk niet bij stil gestaan. Nadat ik jouw verhaal heb gelezen weet ik dus nu wel beter: ook mensen die gestudeerd hebben om het menselijke gedrag te observeren, analyseren en anderen raad geven kunnen dezelfde emoties ervaren.
Het siert je dat je dit durft te delen. Het geeft anderen moed om ook hun emoties te delen en misschien meer zichzelf te zijn en zich te laten zien zoals ze werkelijk zijn. En dat ze hun door henzelf in stand gehouden beeld wat meer met rust kunnen laten, zodat ze wat meer kunnen zijn zoals ze zijn.
Hahaha,…ja ook ik toonde uit angst voor afwijzing de beste versie van mezelf. Liever wijs doen, dan voor gek worden verklaard :-).
Het verschuilen achter titels, geld, status, schoonheid, aantal likes biedt geen bescherming. Integendeel: het is een valkuil die mij gevangen hield en naar jou een vertekend beeld gaf.
Fijn dat je me beter heb leren kennen Richard en dat ik zo een voorbeeld voor anderen kan zijn.
Beste Coen, chapeau voor jouw dapperheid! Het komt allemaal goed als je zó open bent en je zó kwetsbaar durft op te stellen. Ik wens je veel plezierige hoogtepunten in je leven toe!
Lieve groet,
Marjan
Dankjewel Marjan voor je steuntje in mijn rug :-).
Beste Coen,
Wat goed dat de tijd daar is om jou verlichting te schenken. Eindelijk sta jij jezelf toe om dichter naar je kern te gaan en meer vanuit deze authenticiteit te leven. Zoals je zelf stelt ‘alles is aanwezig’. Uit schaamte angst of onzekerheid mocht van jouw deze kant die je ook in je hebt er niet zijn. Tot nu! Zet het in het licht. Laat het groeien. Juist door jouw totale zijn te delen word je meer geliefd. We zijn allen kwetsbaar. We zijn allen mens ik wens je verlichting bevrijding en het prachtige gevoel van het uniek mogen zijn. Het is heerlijk jezelf te mogen zijn. Juist door je kwetsbaarheid groeit je kracht. Nu ga je de powertalk ‘voelen’ . Dat is het begin van het einde van de zwaarte van jouw depressieve buien. Warme groet Sheila Kloppert
Ik hoorde Jeff Foster laatst zeggen dat een ‘depression’ een zwaarte is dat voortkomt uit het ophouden van een oneigenlijk zelf. Het een uitnodiging is voor een ‘deep-rest’ in wie ik in wezen al ben/ mag zijn.
Ik kreeg deze associatie bij het lezen van jouw bemoedigende woorden die stuk voor stuk aankomen…
Dankjewel Sheila.
Hallo Coen, Wat enorm dapper van je dat je hierover spreekt. Bij het werk wat ik doe kom ik veel kwetsbare mensen tegen. Vaak denken we dat als we onze kwetsbaarheid en onze angsten laten zien dat we zwak zijn. Dat is een leugen. Door je kwetsbaar op te stellen laten we juist zien hoeveel kracht we hebben…..
Kwetsbaarheid is inderdaad een mooi goed, waarmee we elkaar tot steun kunnen zijn.
Dankjewel Ytsje.